«اهل عمل»! یعنی یک‌جا نمی‌نشیند، مدام به سراغ یادگیری چیزهای جدید می‌رود و از اشتباه و تکرار هراسی ندارد.
یاسمن، کلاس سوم راهنمایی است و توانسته با پشتکار و اراده زیادی که دارد، اولین اختراعش را در مسابقه‌های کشور تایوان، که اوایل پاییز برگزار شد، به نمایش بگذارد و مدال طلا بگیرد. بهتر است جزئیات بیشتر درباره اختراع یاسمن را از زبان خود او بخوانید:
دستگاه «هشدار دهنده نامه در صندوق پست» را ساختم که وقتی نامه جدیدی در صندوق انداخته می‌شود، به کار می‌افتد و اهالی خانه را از وجود آن مطلع می‌کند.
- این دستگاه چه طوری کار می‌کند؟
در واقع این دستگاه از یک صفحه تشکیل شده که قطعه‌های الکترونیکی روی آن کار گذاشته شده‌اند. یک سنسور، یک لامپ کوچک، که به آن «ال ای دی» (LED) می‌گویند و یک قطعه
هشدار دهنده، روی این صفحه قرار گرفته که با هم یک مدار را تشکیل داده‌اند. وقتی نامه‌ای در صندوق انداخته می‌شود، ارتباط بین سنسور و هشدار‌دهنده قطع می‌شود و در نتیجه روی صفحه نمایش کلمه «پست» به تصویر در می‌آید. علاوه بر این، دستگاه یک آژیر هم دارد که به محض دریافت نامه برای مدت کوتاهی به کار می‌افتد.
یاسمن اصلان نظری در کشور تایوان در لباس محلی لرستان؛ پشت سر او پوستر مربوط به اختراعش دیده می‌شود
- چه‌طور به فکر ساخت چنین دستگاهی افتادی؟
چون بیشتر خانه‌ها در شهرهای بزرگ به صورت آپارتمان هستند، وقتی نامه‌ای در صندوق پست منزل می‌افتد، یا کسی از وجود آن باخبر نمی‌شود، یا خیلی دیر آن را بر می‌دارد. به همین دلیل تصمیم گرفتم وسیله‌ای بسازم که وقتی نامه در صندوق می‌افتد سوت بزند و اگر کسی آن را برنداشت، چراغ دستگاه به نشانه وجود نامه جدید روشن شود.
- آیا از قبل با قطعه‌های الکترونیکی آشنایی داشتی، یا در جریان اختراع، کار با آنها را یاد گرفتی؟
وقتی تصمیم به ساخت این دستگاه گرفتم، کم‌کم با وسیله‌هایی که برای اختراع نیاز داشتم آشنا شدم و توانستم با آنها کار کنم.
- خیلی از آدم‌ها ممکن است ایده‌های خوبی به ذهنشان برسد، ولی تنها در حد یک فکر باقی بماند. تو چه‌طور توانستی طرحت را عملی کنی و آن را در مسابقه بفرستی؟
اول که فکر این دستگاه به ذهنم رسید، موضوع را با پدرم مطرح کردم. پدرم مرا به آکادمی نخبگان ایران معرفی کرد و توانستم در آنجا از تجربه و راهنمایی مشاور‌ها استفاده کنم. به این صورت که ابتدا طرحم را پیاده کردم و بعد وسایل مورد نیاز را تهیه و در آخر قطعه‌ها را سوار کردم.
- از مسابقه تایوان بگو.
مسابقه بین‌المللی اختراع برای کودکان و نوجوانان در شهر «تایپه» برگزار شد که در آن 44 تیم از کشورهای مختلف شرکت داشتند. تیم تایوان اول و ایران دوم شد. من هم مدال طلا گرفتم و جایزه ویژه داوران ژاپنی را به‌دست آوردم.
- جالب‌ترین اختراعی که در این مسابقه دیدی چی بود؟
اولی یک چتر کوچک بود که وقتی باز می‌شد 12 نفر زیر آن، جا می‌شدند! دومی میکروسکوپی بود که به آن دوربین دیجیتال وصل شده بود و نیازی به چشمی نداشت، بلکه از طریق صفحه نمایشگر کامپیوتر آنچه را که در میکروسکوپ بود، می‌شد به راحتی دید و از آن عکس گرفت.
- به جز درس و اختراع چه کارهای دیگری می‌کنی؟
زبان آلمانی یاد می‌گیرم، کلاس طراحی، کاراته و سنتور هم می‌روم!
- دوست داری در آینده چه چیزی اختراع کنی؟
اختراع‌های فضایی! مثل یک موشک که با آن بشود به کهکشان‌های دیگر رفت.
- به فکر اختراع های بعدی هستی؟
بله، چند تا فکر دارم که الان نمی‌توانم آنها را بگویم!
- شخصیت مورد علاقه‌ات کیست؟
«هرمیون» در مجموعه «هری پاتر» را خیلی دوست دارم. چون دختری است که همیشه سرش توی کتاب است و اطلاعات عمومی بالایی دارد.
- اگر بخواهی به نوجوان‌هایی که فکر و ایده‌هایی در سر دارند، اما جرئت اختراع کردن را پیدا نکرده‌اند، حرفی بزنی، چه می‌گویی؟
این که اول از همه طرحشان را با پدر و مادرشان در میان بگذارند. بعد به سراغ کتابخانه‌ها و اینترنت بروند و اطلاعات زیادی جمع‌آوری کنند. امید، پشتکار و خلاقیت، راز موفقیت است!
